De crisis

Vandaag luisterde, keek en dacht ik na over de crisis. Vandaag was de dag, samen met gisteren, dat de regering er achter kwam dat het toch wel een tikje kritiek wordt. Ik luister en huiver. Ik moet volgens mij zelf zorgen dat ik relativeer, er hebben nog maar weinig politici mij een gerust gevoel gegeven. Ze kibbelen onderling over de oplossingen en eigenlijk wordt ik juist daar rustig van. Als er tijd en ruimte is om te kibbelen is er nog geen crisisnood! In een film zie je altijd het hele land op slot gaan en ieder belangrijk persoon is met hetzelfde doel bezig, de wereld redden. Balkenende zit vanavond gewoon achter de boerenkool met Bianca en kids. Niets aan de hand dus. Pfffff, dat lucht op!

Logo Tante Toos

http://i478.photobucket.com/albums/rr144/kaatjeswereld/Gifs/Tantetooskopie-1.jpg

Hierboven de direktlink van het logo wat ik op mijn site heb van Tante Toos. Voor de liefhebbers.

Kaatje film

Ik ben gek op een goede film. Het moet eigenlijk een psychologische thriller zijn. Een einde wat je niet verwacht en een verhaal wat niet te voorspellen is.

Die films zijn er niet zo heel veel. Toch heb ik al heel wat goede films mogen zien. Soms onverwacht mooi, dat je denkt: geen leuke film! En ineens blijkt het eem toppertje te zijn.

Op mijn site is een rubriek 'naar de film', die rubriek is nog lang niet compleet, maar het geeft wel een beetje aan wat ik leuk vindt.

Mijn eerste film was The never ending story en dat ben ik nooit vergeten. Het genre sprookjes, legends en fantasy, is dan ook altijd blijven hangen. Ik vind het net zo mooi om ze te zien als te bezitten. Mijn kast heeft een complete rij van dat soort films. The 10th kingdom, ken je die? Geweldig! Je moet er alleen een uurtje of 8 voor uittrekken maar zo mooi. Labyrinth, een golden oldie met David Bowie in de hoofdrol. Die wilde ik hebben en heb er veel moeite voor moeten doen. Uiteindelijk heb ik hem gevonden in een mooie leren hoes. Tja, het is maar waar je warm van wordt.

Eigenlijk zijn er weinig films die ik niet gezien heb. Noem een film en ik weet waar je het over hebt. Nog niet zo lang geleden hebben we alle videofilms die in de kast stonden naar zolder gebracht. Best zonde, want het was een kleine videotheek. Tegelijkertijd kun je je voorstellen wat ik allemaal op die lege planken kwijt kan en daarom zijn ze toch maar ingepakt. Een wilde gok, ik denk zo'n 400 videobanden(!) Nu worden ze langzaam vervangen door DVD's. Op één van de planken staat een 'uitleenmap' zodat een ander ook een keer een filmpje kan halen uit de verzameling. Toch kost dat best wat dvd's. Ookal staat het zwart op wit, als je iemand niet meer ziet kun je ze ook niet meer terug vragen. Bij ons kan dat nog wel eens gebeuren doordat je snel 'ja' zegt tegen een bargast ofzo. Dat doen we dus niet meer zo vaak.

Kortom, het onderwerp is aan mij besteed en je merkt dat ik van de hak op de tak spring om alles te vertellen. Op mijn eigen site kun je nog wel wat terug vinden maar zoals ik al zei, die pagina is nog lang niet af.

Hmmmm, heb nu al zin om vanavond even een filmpje te pakken.

P.s. Op zondagavond is RTL begonnen met het uitzenden van een paar echte toppers! The pursuit of happiness moet nog komen en is een waargebeurd verhaal, moet je zien. Verder zijn alle titels de moeite waard. Tipje dus!

Naar de film met Moeder

Zodra ik het thema voor februari zag, haakte ik al bijna af. Naar de film? Da's knap lang geleden! Sinds Dochter er is, gaan we bijna nooit meer eigenlijk. We zijn van die bankhangers geworden die "'m wel huren als 'ie in de videotheek ligt..." Maar vroeger gingen we natúúrlijk regelmatig. Mijn favo film(s) is (zijn) The Bourne Identity/Supremacy/Ultimatum. Matt mjam Damon mag mijn avond wel vullen, en wel meer (censuur). However. De film die ik het laatst zag was The Holiday; hij was vorig weekend op TV. Leuke film. Ik vind Cameron Diaz erg mooi en leuk en Jude Law... is ook om op te eten in deze film. Gewoon een voorspelbare feelgood movie...

Een film betekent over het algemeen niet iets speciaals voor mij. De één raakt je meer dan de andere en soms geeft het wat meer inzicht in een periode die je niet bewust meemaakte. Films hebben (tot nu toe) ook absoluut geen levensveranderende invloed gehad.

Ik vond Zwartboek een mooie film; die zagen we in de bioscoop toen ik hoogzwanger was. De Da Vinci Code vond ik ook erg goed gemaakt, al blijft het boek beter. Ik ben wel heel benieuwd naar "Angels and Demons" die in mei/juni uitkomt; de verfilming van het Bernini mysterie. Ook komt in die periode Shopaholic uit en als trouwe lezer/bezitter van de hele serie wil ik die ook zeker zien!

Misschien moeten we, als we na de trouwerij weer wat ruimer in onze tijd zitten, wat vaker naar de bios. Het blijft een leuk uitje (in combi met een etentje dan hè!)

Twilight

Ik ben niet het soort filmliefhebber dat maanden na 't kijken van een film, passages kan naspelen en grappen uit de film weet te herhalen. Ik ben een stille genieter.
Begon als kind al, toen we een illegaal filmnetkastje hadden. Alle films binnen handbereik, meerdere keren per dag te bekijken...ziek zijn was in die tijd geen ramp ;)

Na al die jaren heb ik een behoorlijk lange lijst van goede films, maar waar mijn logje over gaat, is toch een vrij nieuwe film: Twilight.

Twilight de film, is gebaseerd op Twilight, het boek van Stephenie Meyer. Het boek is uit de kunst. Het boek is magie. Jammer genoeg kun je een boek wel verfilmen, maar de magie van de schrijver meenemen is bijna niet te doen.
Wil je de film toch een kans geven, zorg dan dat je het boek ook gelezen hebt. Dan kun je de magie uit het boek zelf in de film leggen en kun je er net zo van genieten als ik.
Na 4x kijken verveelt ie nog steeds niet.

Verhaal:
De zeventienjarige Bella Swan verhuist vanuit het zonnige Phoenix naar het regenachtige donkere Forks om bij haar vader te gaan wonen. Op haar eerste schooldag valt haar oog op de familie Cullen. Jasper, Alice, Rosalie, Emmett en Edward zijn allen geadopteerd door dr. Carlisle Cullen en zijn vrouw Esmé. Alle vijf zijn ze jaloersmakend mooi, maar haar interesse wordt vooral getrokken door de jongste broer Edward. Hij wil echter zo min mogelijk bij haar in de buurt zijn en het lijkt alsof hij een gigantische hekel aan haar heeft. Bella laat het er niet bij zitten en probeert achter het geheim van de familie te komen...

Bride Flight

Eind oktober ging Toaske naar Bride Flight.

Waar gaat Bride Flight over?

Om te ontsnappen aan het naoorlogse klimaat van Nederland en om een nieuw begin te maken in hun jonge leven emigreren Marjorie, Ada en Esther in 1953 naar Nieuw-Zeeland. Vol van dromen en verlangens over liefde, geluk en succes reizen ze hun verloofdes achterna. Aan boord van de vlucht ontmoeten de drie meiden de jonge Frank. Hij heeft plannen om als wijnboer fortuin te maken. Hij is aantrekkelijk, anders dan hun Nederlandse verloofdes en een vrij man. Ieder voor zich voelen de vrouwen zich tot hem aangetrokken maar ze beseffen nog niet dat de ontmoeting grote gevolgen heeft voor de rest van hun nieuwe leven.

Na aankomst gaan ze ieder hun eigen weg in de veronderstelling dat ze elkaar nooit meer zullen zien. Voor de vrouwen staan er drie jonge verloofdes te wachten op het vliegveld. Ada wordt opgehaald door Derk. Samen met de dominee wacht hij haar op, een man die zij amper kent, met wie ze gedwongen getrouwd is door schuld- en zondegevoelens. Hoewel Ada andere dromen heeft, leeft ze haar leven samen met hem. Ze kan Frank alleen niet vergeten en dit gevoel blijkt wederzijds te zijn.

De Joodse Esther slaagt er in, ondanks haar traumatische oorlogsverleden, om een succesvol mode-ontwerpster te worden. Haar zelfstandigheid en carrière als zakenvrouw vormt een groot contrast met de ambities van Marjorie die er van droomt om een groot gezin te stichten. Maar die wens wordt ruw verstoord als blijkt dat ze nooit meer zwanger kan worden. Esther en Marjorie sluiten daarom een geheim verbond. Een beslissing die hun leven zal tekenen.

Bride Flight is een film over de levens van één man en drie sterke vrouwen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Een film over het leven en de grote keuzes die je soms moet maken om het geluk te vinden.

Alhoewel de film wat traag op gang komt is Bride Flight zeer de moeite waard. Het is echt zo'n film die je nog dagen bezig houdt, tenminste, Toaske heeft vandaag vaak aan Ada moeten denken en dat zal morgen (en de dagen daarna) waarschijnlijk ook nog vrij regelmatig het geval zijn.

Hoe moet het wel niet zijn om in haar schoenen te staan, om zo zwaar onder druk te staan, onder druk van je man en je strenge geloof, te leven onder de meest primitieve omstandigheden? Hoe onmogelijk is de keuze tussen je kinderen en de man van wie je houdt? De man die je maar zo kort hebt mogen kennen, maar die in jou een passie los heeft gemaakt die al het andere overheerst?

En dan is daar Esther, die zo'n traumatisch verleden heeft. Die haar hele familie verloren is in de Tweede Wereldoorlog en die zich vervolgens wapent met bravoure om maar niet te veel te hoeven denken aan wat geweest is en wat had kunnen zijn? En zo is daar Frank en het trauma van het Jappenkamp dat hij met zich meedraagt. Marjorie lijkt vrij ongeschonden te zijn, maar ook op haar rust een druk om te voldoen aan wat men van haar verwacht en ze is bereid om daarvoor heel, heel ver te gaan.

De film vertoont best wel wat overeenkomsten met 'The bridges of Madison County' (een van Toaske's favoriete films) waarin Francesca haar hele leven teert op een paar dagen onmetelijk geluk met Robert, een toevallige passant. De schuldgevoelens, het geloof, doen wat van je verwacht wordt, je eigen belang ondergeschikt maken aan dat van je gezin/kinderen. Maar het is zo triest om te zien, zo triest dat Ada teruggaat naar haar man en daarmee háár kans op echte liefde opgeeft voor haar kinderen. Zo triest, maar ook zo begrijpelijk ...

Gek hé, dat je zo mee kunt leven met vrouwen als Ada en als Francesca, dat je hen zou willen toeroepen dat ze voor hun eigen geluk moeten gaan. Wat dat ook zou kosten, zélfs als hen dat hun kinderen zou kosten (en waarom zou het hen hun kinderen moeten kosten?). Terwijl je zelf, als het puntje bij het paaltje komt, waarschijnlijk nooit, nooit, nooit je kinderen in de steek zou laten. Voor niets of niemand. Toch?

Naar aanleiding van de film kocht Toaske ook nog het boek 'Bruidsvlucht' en dat boek is echt prachtig!

Toaske's favoriete films zijn overigens:

1. The bridges of Madison County

2. Cold Mountain

3. The Piano

4. LOTR

Wit Licht

Het thema van de maand februari is dus FILMS. Laat ik nou toevallig afgelopen vrijdag naar de film geweest zijn! Heb ik ff mazzel want zoveel films zie ik op het moment niet aangezien ik een innige relatie met mijn laptop heb, al zou je dat niet zeggen gezien het feit er pas 1 logje van mijn toetsenbord is gekomen. Ik zeg geen inspiratie en tijdgebrek.

Films dus; afgelopen vrijdag heb ik Wit Licht gezien. De film die onderdeel uitmaakt van het Marco Borsato drieluik. Het drieluik is nu gesloten, na de cd te hebben gekregen, het concert te hebben gezien, kan ik nu zeggen dat ik de film heb gezien.

Waar gaat de film over?

Het leven valt de 40-jarige in Afrika geboren Eduard Zuiderwijk zwaar na de
plotselinge dood van zijn vrouw Anna. Hij moet niet alleen zijn eigen restaurant
draaiende houden, maar komt nu ook alleen voor de opvoeding van zijn 10-jarige
zoon Thomas te staan. Als Thomas' vriendje Abu wordt ontvoerd om met harde hand
opgeleid te worden tot kindsoldaat, besluit Eduard hem te gaan zoeken. De
30-jarige Valerie, een hulpverleenster, is aanvankelijk erg sceptisch over deze
onmogelijke missie. Maar gaandeweg krijgt zij steeds meer bewondering voor
Eduard en probeert hem zoveel mogelijk bij te staan. Er wacht een gevaarlijke
zoektocht door de jungle naar het rebellenkamp.

Een goede film hoewel het wel te zien is dat Marco Borsato geen acteur is. Aan zijn emoties is dat overigens niet te merken haha. Dat is bekend van Marco dat hij de traantjes wel wil laten rollen. De emoties zijn dus goed te noemen.
Het is een aangrijpende film, je wordt echt even met je neus op de feiten gedrukt en dat is ook echt niet verkeerd. Maar mensen wat een leven hebben die kinderen! Het is te erg voor woorden om te zien hoe die kinderen geintimiteerd worden. En als ze dan al ontsnappen moet je eens zien hoe ze dan zijn. Brrr kippenvel bij het idee dat zoiets met mijn eigen kind zou gebeuren en dan direct denken dat zoiets hier niet gebeurd.

Hoewel het geen topfilm is kan ik m zeker aanraden. Ondertussen denk ik nog even; wat ben ik blij dat mijn wiegje en dat van mijn zoon in Nederland heeft gestaan.