TROTS!!!!!

Wie mij zo'n 15 jaar geleden zou zeggen dat ik trots zou zijn op iets wat zeer alledaags(helaas niet voor iedereen) is zou ik echt als gek hebben verklaard!!!!

Maar ja die tijd is toch gekomen.....................................................want ik ben trots op mijn dochter die nu een maand ook op de wc POEPT!!!!!!!!!!!! Plassen deed ze al maar poeppen helaas niet maar na een hartig woordje van een crecheleidster is ze eindelijk zo ver dat ze nu altijd op de wc poept! Dus hier een trotse mama en ja als iemand zou zeggen dat ik nog trotser kon worden zou ik die ook echt voor gek verklaren maar..............................................dat is dus ook gebeurd want haar jongere zusje geeft ook al af en toe aan dat ze moet PLASSEN en POEPPEN en doet dat dan ook meestal !!!!

Dus hier een zeer trotse mama van 2 dochters die lekker plassen en poeppen!!!!

Moeder trapt er wéér in.

Ik maak even een vergelijking. Correct me if I'm wrong:

Ikea versus De Bevalling

- Je gaat er vol goede moed in
- Het eindresultaat is wenselijk
- Na verloop van tijd gaat het je steeds meer tegenstaan
- Op het toppunt van de pijn, als je denkt dat je het echt niet meer aankan, mag je persen/betalen.
- Eenmaal verlost/bij de auto ben je blij dat je ervan af bent
- Maar dan komen de slapeloze nachten/het in elkaar zetten van de meubels
- Op onverklaarbare wijze vergeet je na een tijdje hoe erg het was en trap je er gewoon wéér in.

Herkenbaar, anyone?

Ik was er dus, afgelopen zondag. Zondag ja. Want op een andere dag konden we niet. En was I even not amused zeg. Ik heb deze keer alleen niet gezegd dat ik noooooit meer ga. Want ik weet dat we over een paar weken Dochters speelgoedkast moeten halen. Maar dán ga ik het helemaal anders doen. 's Morgens vroeg. Zonder Dochter, zonder Vader. Zou 't schelen? Of kom ik dan ook weer gefrustreerd thuis. Tips zijn welkom!

Tranen voor Annabel

Eigenlijk ben ik best een harde tante Toos. Ik schiet niet snel vol. Niet bij films, boeken of nieuwsberichten. Ook niet in privésituaties. Dat betekent natuurlijk niet dat ik niets voel, er komen alleen niet zo snel tranen bij. Uitzonderingen daargelaten...

Toen ik zwanger was van mijn tweede zoon, keek ik Broke Back Mountain. Man of man, tranen met tuiten, snot en snikken. Verschrikkelijk. Ik wijt het nog steeds aan die zwangerschapshormonen.

Maar de echte uitzondering voor mij is dierenleed (en sinds ik moeder ben: kinderleed). Dierenleed gaat mij verschrikkelijk aan het hart. Waarom? Ik denk omdat dieren zo weerloos zijn ten opzichte van mensen. Ze zijn zo erg overgeleverd aan de wereld die de mensheid heeft gemaakt. Padden worden overreden door onze auto's, kuikens verdwijnen in onze machines en olifanten vallen in door ons gegraven grachten.

Nu weet ik wel dat het bij olifant Annabel echt een ongeluk was. Kan gebeuren. Zal ook blijven gebeuren. Maar ik vind het zo verschrikkelijk zielig. Die ogen van dat dier toen ze in die gracht lag. En nu hebben ze haar ook nog in moeten slapen. En als ik de volgende dag hoor dat de overige olifanten met hun poten op de plek des onheils staan te graven... nou, dan kun je mij dus afvoeren.

Zakdoek!

Voel't!

De vakantie is weer voorbij, de oscars uitgereikt en het vasten begonnen.

Tijd voor frisse moed. De lente laat vast niet lang meer op zich wachten, misschien niet in warmte en zonnestraaltjes, maar heb je de kwetterjes al weer gehoord om vijf uur in de ochtend? Dat gaat helemaal goed komen.

Komop! Feel the spirit, gooi die ramen open, laat de woorden mee vloeien op de wind.

Per slot van rekening is Kaatje niet de enige Tante Toos;)

Zonder hierbij de druk op te voeren tot loggen, dat is geenzins mijn bedoeling....

De crisis

Vandaag luisterde, keek en dacht ik na over de crisis. Vandaag was de dag, samen met gisteren, dat de regering er achter kwam dat het toch wel een tikje kritiek wordt. Ik luister en huiver. Ik moet volgens mij zelf zorgen dat ik relativeer, er hebben nog maar weinig politici mij een gerust gevoel gegeven. Ze kibbelen onderling over de oplossingen en eigenlijk wordt ik juist daar rustig van. Als er tijd en ruimte is om te kibbelen is er nog geen crisisnood! In een film zie je altijd het hele land op slot gaan en ieder belangrijk persoon is met hetzelfde doel bezig, de wereld redden. Balkenende zit vanavond gewoon achter de boerenkool met Bianca en kids. Niets aan de hand dus. Pfffff, dat lucht op!

Logo Tante Toos

http://i478.photobucket.com/albums/rr144/kaatjeswereld/Gifs/Tantetooskopie-1.jpg

Hierboven de direktlink van het logo wat ik op mijn site heb van Tante Toos. Voor de liefhebbers.

Kaatje film

Ik ben gek op een goede film. Het moet eigenlijk een psychologische thriller zijn. Een einde wat je niet verwacht en een verhaal wat niet te voorspellen is.

Die films zijn er niet zo heel veel. Toch heb ik al heel wat goede films mogen zien. Soms onverwacht mooi, dat je denkt: geen leuke film! En ineens blijkt het eem toppertje te zijn.

Op mijn site is een rubriek 'naar de film', die rubriek is nog lang niet compleet, maar het geeft wel een beetje aan wat ik leuk vindt.

Mijn eerste film was The never ending story en dat ben ik nooit vergeten. Het genre sprookjes, legends en fantasy, is dan ook altijd blijven hangen. Ik vind het net zo mooi om ze te zien als te bezitten. Mijn kast heeft een complete rij van dat soort films. The 10th kingdom, ken je die? Geweldig! Je moet er alleen een uurtje of 8 voor uittrekken maar zo mooi. Labyrinth, een golden oldie met David Bowie in de hoofdrol. Die wilde ik hebben en heb er veel moeite voor moeten doen. Uiteindelijk heb ik hem gevonden in een mooie leren hoes. Tja, het is maar waar je warm van wordt.

Eigenlijk zijn er weinig films die ik niet gezien heb. Noem een film en ik weet waar je het over hebt. Nog niet zo lang geleden hebben we alle videofilms die in de kast stonden naar zolder gebracht. Best zonde, want het was een kleine videotheek. Tegelijkertijd kun je je voorstellen wat ik allemaal op die lege planken kwijt kan en daarom zijn ze toch maar ingepakt. Een wilde gok, ik denk zo'n 400 videobanden(!) Nu worden ze langzaam vervangen door DVD's. Op één van de planken staat een 'uitleenmap' zodat een ander ook een keer een filmpje kan halen uit de verzameling. Toch kost dat best wat dvd's. Ookal staat het zwart op wit, als je iemand niet meer ziet kun je ze ook niet meer terug vragen. Bij ons kan dat nog wel eens gebeuren doordat je snel 'ja' zegt tegen een bargast ofzo. Dat doen we dus niet meer zo vaak.

Kortom, het onderwerp is aan mij besteed en je merkt dat ik van de hak op de tak spring om alles te vertellen. Op mijn eigen site kun je nog wel wat terug vinden maar zoals ik al zei, die pagina is nog lang niet af.

Hmmmm, heb nu al zin om vanavond even een filmpje te pakken.

P.s. Op zondagavond is RTL begonnen met het uitzenden van een paar echte toppers! The pursuit of happiness moet nog komen en is een waargebeurd verhaal, moet je zien. Verder zijn alle titels de moeite waard. Tipje dus!

Naar de film met Moeder

Zodra ik het thema voor februari zag, haakte ik al bijna af. Naar de film? Da's knap lang geleden! Sinds Dochter er is, gaan we bijna nooit meer eigenlijk. We zijn van die bankhangers geworden die "'m wel huren als 'ie in de videotheek ligt..." Maar vroeger gingen we natúúrlijk regelmatig. Mijn favo film(s) is (zijn) The Bourne Identity/Supremacy/Ultimatum. Matt mjam Damon mag mijn avond wel vullen, en wel meer (censuur). However. De film die ik het laatst zag was The Holiday; hij was vorig weekend op TV. Leuke film. Ik vind Cameron Diaz erg mooi en leuk en Jude Law... is ook om op te eten in deze film. Gewoon een voorspelbare feelgood movie...

Een film betekent over het algemeen niet iets speciaals voor mij. De één raakt je meer dan de andere en soms geeft het wat meer inzicht in een periode die je niet bewust meemaakte. Films hebben (tot nu toe) ook absoluut geen levensveranderende invloed gehad.

Ik vond Zwartboek een mooie film; die zagen we in de bioscoop toen ik hoogzwanger was. De Da Vinci Code vond ik ook erg goed gemaakt, al blijft het boek beter. Ik ben wel heel benieuwd naar "Angels and Demons" die in mei/juni uitkomt; de verfilming van het Bernini mysterie. Ook komt in die periode Shopaholic uit en als trouwe lezer/bezitter van de hele serie wil ik die ook zeker zien!

Misschien moeten we, als we na de trouwerij weer wat ruimer in onze tijd zitten, wat vaker naar de bios. Het blijft een leuk uitje (in combi met een etentje dan hè!)

Twilight

Ik ben niet het soort filmliefhebber dat maanden na 't kijken van een film, passages kan naspelen en grappen uit de film weet te herhalen. Ik ben een stille genieter.
Begon als kind al, toen we een illegaal filmnetkastje hadden. Alle films binnen handbereik, meerdere keren per dag te bekijken...ziek zijn was in die tijd geen ramp ;)

Na al die jaren heb ik een behoorlijk lange lijst van goede films, maar waar mijn logje over gaat, is toch een vrij nieuwe film: Twilight.

Twilight de film, is gebaseerd op Twilight, het boek van Stephenie Meyer. Het boek is uit de kunst. Het boek is magie. Jammer genoeg kun je een boek wel verfilmen, maar de magie van de schrijver meenemen is bijna niet te doen.
Wil je de film toch een kans geven, zorg dan dat je het boek ook gelezen hebt. Dan kun je de magie uit het boek zelf in de film leggen en kun je er net zo van genieten als ik.
Na 4x kijken verveelt ie nog steeds niet.

Verhaal:
De zeventienjarige Bella Swan verhuist vanuit het zonnige Phoenix naar het regenachtige donkere Forks om bij haar vader te gaan wonen. Op haar eerste schooldag valt haar oog op de familie Cullen. Jasper, Alice, Rosalie, Emmett en Edward zijn allen geadopteerd door dr. Carlisle Cullen en zijn vrouw Esmé. Alle vijf zijn ze jaloersmakend mooi, maar haar interesse wordt vooral getrokken door de jongste broer Edward. Hij wil echter zo min mogelijk bij haar in de buurt zijn en het lijkt alsof hij een gigantische hekel aan haar heeft. Bella laat het er niet bij zitten en probeert achter het geheim van de familie te komen...

Bride Flight

Eind oktober ging Toaske naar Bride Flight.

Waar gaat Bride Flight over?

Om te ontsnappen aan het naoorlogse klimaat van Nederland en om een nieuw begin te maken in hun jonge leven emigreren Marjorie, Ada en Esther in 1953 naar Nieuw-Zeeland. Vol van dromen en verlangens over liefde, geluk en succes reizen ze hun verloofdes achterna. Aan boord van de vlucht ontmoeten de drie meiden de jonge Frank. Hij heeft plannen om als wijnboer fortuin te maken. Hij is aantrekkelijk, anders dan hun Nederlandse verloofdes en een vrij man. Ieder voor zich voelen de vrouwen zich tot hem aangetrokken maar ze beseffen nog niet dat de ontmoeting grote gevolgen heeft voor de rest van hun nieuwe leven.

Na aankomst gaan ze ieder hun eigen weg in de veronderstelling dat ze elkaar nooit meer zullen zien. Voor de vrouwen staan er drie jonge verloofdes te wachten op het vliegveld. Ada wordt opgehaald door Derk. Samen met de dominee wacht hij haar op, een man die zij amper kent, met wie ze gedwongen getrouwd is door schuld- en zondegevoelens. Hoewel Ada andere dromen heeft, leeft ze haar leven samen met hem. Ze kan Frank alleen niet vergeten en dit gevoel blijkt wederzijds te zijn.

De Joodse Esther slaagt er in, ondanks haar traumatische oorlogsverleden, om een succesvol mode-ontwerpster te worden. Haar zelfstandigheid en carrière als zakenvrouw vormt een groot contrast met de ambities van Marjorie die er van droomt om een groot gezin te stichten. Maar die wens wordt ruw verstoord als blijkt dat ze nooit meer zwanger kan worden. Esther en Marjorie sluiten daarom een geheim verbond. Een beslissing die hun leven zal tekenen.

Bride Flight is een film over de levens van één man en drie sterke vrouwen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Een film over het leven en de grote keuzes die je soms moet maken om het geluk te vinden.

Alhoewel de film wat traag op gang komt is Bride Flight zeer de moeite waard. Het is echt zo'n film die je nog dagen bezig houdt, tenminste, Toaske heeft vandaag vaak aan Ada moeten denken en dat zal morgen (en de dagen daarna) waarschijnlijk ook nog vrij regelmatig het geval zijn.

Hoe moet het wel niet zijn om in haar schoenen te staan, om zo zwaar onder druk te staan, onder druk van je man en je strenge geloof, te leven onder de meest primitieve omstandigheden? Hoe onmogelijk is de keuze tussen je kinderen en de man van wie je houdt? De man die je maar zo kort hebt mogen kennen, maar die in jou een passie los heeft gemaakt die al het andere overheerst?

En dan is daar Esther, die zo'n traumatisch verleden heeft. Die haar hele familie verloren is in de Tweede Wereldoorlog en die zich vervolgens wapent met bravoure om maar niet te veel te hoeven denken aan wat geweest is en wat had kunnen zijn? En zo is daar Frank en het trauma van het Jappenkamp dat hij met zich meedraagt. Marjorie lijkt vrij ongeschonden te zijn, maar ook op haar rust een druk om te voldoen aan wat men van haar verwacht en ze is bereid om daarvoor heel, heel ver te gaan.

De film vertoont best wel wat overeenkomsten met 'The bridges of Madison County' (een van Toaske's favoriete films) waarin Francesca haar hele leven teert op een paar dagen onmetelijk geluk met Robert, een toevallige passant. De schuldgevoelens, het geloof, doen wat van je verwacht wordt, je eigen belang ondergeschikt maken aan dat van je gezin/kinderen. Maar het is zo triest om te zien, zo triest dat Ada teruggaat naar haar man en daarmee háár kans op echte liefde opgeeft voor haar kinderen. Zo triest, maar ook zo begrijpelijk ...

Gek hé, dat je zo mee kunt leven met vrouwen als Ada en als Francesca, dat je hen zou willen toeroepen dat ze voor hun eigen geluk moeten gaan. Wat dat ook zou kosten, zélfs als hen dat hun kinderen zou kosten (en waarom zou het hen hun kinderen moeten kosten?). Terwijl je zelf, als het puntje bij het paaltje komt, waarschijnlijk nooit, nooit, nooit je kinderen in de steek zou laten. Voor niets of niemand. Toch?

Naar aanleiding van de film kocht Toaske ook nog het boek 'Bruidsvlucht' en dat boek is echt prachtig!

Toaske's favoriete films zijn overigens:

1. The bridges of Madison County

2. Cold Mountain

3. The Piano

4. LOTR

Wit Licht

Het thema van de maand februari is dus FILMS. Laat ik nou toevallig afgelopen vrijdag naar de film geweest zijn! Heb ik ff mazzel want zoveel films zie ik op het moment niet aangezien ik een innige relatie met mijn laptop heb, al zou je dat niet zeggen gezien het feit er pas 1 logje van mijn toetsenbord is gekomen. Ik zeg geen inspiratie en tijdgebrek.

Films dus; afgelopen vrijdag heb ik Wit Licht gezien. De film die onderdeel uitmaakt van het Marco Borsato drieluik. Het drieluik is nu gesloten, na de cd te hebben gekregen, het concert te hebben gezien, kan ik nu zeggen dat ik de film heb gezien.

Waar gaat de film over?

Het leven valt de 40-jarige in Afrika geboren Eduard Zuiderwijk zwaar na de
plotselinge dood van zijn vrouw Anna. Hij moet niet alleen zijn eigen restaurant
draaiende houden, maar komt nu ook alleen voor de opvoeding van zijn 10-jarige
zoon Thomas te staan. Als Thomas' vriendje Abu wordt ontvoerd om met harde hand
opgeleid te worden tot kindsoldaat, besluit Eduard hem te gaan zoeken. De
30-jarige Valerie, een hulpverleenster, is aanvankelijk erg sceptisch over deze
onmogelijke missie. Maar gaandeweg krijgt zij steeds meer bewondering voor
Eduard en probeert hem zoveel mogelijk bij te staan. Er wacht een gevaarlijke
zoektocht door de jungle naar het rebellenkamp.

Een goede film hoewel het wel te zien is dat Marco Borsato geen acteur is. Aan zijn emoties is dat overigens niet te merken haha. Dat is bekend van Marco dat hij de traantjes wel wil laten rollen. De emoties zijn dus goed te noemen.
Het is een aangrijpende film, je wordt echt even met je neus op de feiten gedrukt en dat is ook echt niet verkeerd. Maar mensen wat een leven hebben die kinderen! Het is te erg voor woorden om te zien hoe die kinderen geintimiteerd worden. En als ze dan al ontsnappen moet je eens zien hoe ze dan zijn. Brrr kippenvel bij het idee dat zoiets met mijn eigen kind zou gebeuren en dan direct denken dat zoiets hier niet gebeurd.

Hoewel het geen topfilm is kan ik m zeker aanraden. Ondertussen denk ik nog even; wat ben ik blij dat mijn wiegje en dat van mijn zoon in Nederland heeft gestaan.

Thema februari: FILMS

Na het laatste logje van Ingrid over de bioscoopdate van haar zoon wist ik het thema van Tante Toos voor februari: FILMS.

Dus, schrijf een logje over:

• Je favoriete film
• Een film die je onlangs zag
• Wat films voor jou betekenen
• Of waarom ze niet zoveel voor jou betekenen
• De film die je leven veranderde
• De film die iedereen zou moeten zien

Ik ben benieuwd naar de verhalen!

Ik ga vanavond zelf kijken naar 'City of men': het verhaal van twee vrienden die opgroeien in de sloppenwijken van Rio de Janeiro. Morgen verslag.

Film

'Hoe was de film?', vroeg ik, in een poging zo neutraal mogelijk te blijven.
'O leuk', zei de oudste zoon, nog neutraler dan ik.
'Het was dus wel gezellig', zei ik.
'Ja hoor', zei de zoon.
'Maar, je bent wel vroeg thuis', zei ik, kijkend op de klok, 21:45. En hij mócht om 23:00 thuiskomen. Als het later werd moest ie bellen. In theorie had ie dus de hele nacht weg kunnen blijven. (In theorie hé?)
'Ja', zei de zoon, geconcentreerd turend op zijn mobiele telefoon.
'Vond zij het ook leuk?', vroeg ik, tegen beter weten in. Zo'n vraag is doorgaans het einde van het gesprek. Te gedetailleerd.
'O ja hoor', zei de zoon.
'Ga je volgende week weer?', vroeg ik, heel voorzichtig. Hij was na de vorige vraag blijven zitten. Maar je weet het maar nooit.
'O misschien wel, maarre ik ga naar boven, welterusten', zei de zoon.

Vijftien jaar en bijna zeven maanden. Op zijn eerste echte officiële date. Wordt vervolgd! Of niet, maar daar komt dan ook een vervolg van.

De nieuwe Uri Geller

Tot nu toe had ik mijn twijfels. Na gisteravond zijn die twijfels als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik weet het nu zeker: mentalisme bestaat niet. Het zijn illusionisten. Goede illusionisten. Dat wel.

Gisteravond zat ik voor in het publiek tijdens de liveshow van 'De nieuwe Uri Geller'. Ik had kaartjes gewonnen en mijn zusje ging mee. We hebben een geweldige avond gehad. Het was heel leuk om mee te maken. De sfeer, de publieksopwarmer, de acts en alles er omheen. Er gebeurt zo veel achter de schermen dat je ogen en oren te kort komt. Voor de uitzending en tijdens de reclame rennen visagisten, decorbouwers en bekende Nederlandse heen en weer.

De show werd natuurlijk weer gepresenteerd door Tooske en Patty. Nu zijn mijn zusje en ik altijd al 'fan' van Tooske en ze stelde niet teleur: ze is mooi, vriendelijk en professioneel. Ook Uri zelf was boven verwachting leuk. Een aardige man, die de tijd neemt voor het publiek en braaf met iedereen op de foto ging. De bekende Nederlanders waren Inge de Bruijn, Melody Klaver, Ron Link en girafje Kim Feenstra.

Maar dan de acts. De meeste acts waren mooi en indrukwekkend. Maar ook deels wel verklaarbaar. Het voert te ver om te zeggen dat we alles konden verklaren. Dan zouden we beter samen een duo kunnen vormen: de illustere zusjes. Ofzo. De eerste act met de speren. Ok, ik snap er geen snars van waar ze bleef. Echt niet. Maar het aantal van 18 speren was eenvoudig te verklaren. De punt was namelijk ingespoten met verf. Dus nat. Hij voelde steeds aan de speren en kon eenvoudig tot 18 komen. De tweede act was bijzonder. Barman Jochem. Hier heb ik werkelijk geen enkele verklaring voor, maar ik geloof wel dat die er is. Ik ben fan van Jochem. Derde act was Manro. Hier vond ik niets aan. Hij is er dan ook uitgestemd. Voor wie het gezien heeft: het stof op de plank verspringt als de schuifjes open gedaan worden. Hierdoor is eenvoudig te zien welke luiken open zijn. Denken wij dan, he? Vierde act: de vampier. Goor en walgelijk. Ik heb geen verklaring, maar iemand die bloedzuigers opeet mag van mij inpakken. Wat wel raar was: iedereen leek verbaasd over de act. Dat is niet logisch want blijkbaar is er een repetitie geweest waarbij een andere act gewond raakte. De vampier moet dus ook gerepeteerd hebben. De hypnoseact was niet goed te volgen in de studio. Geen mening dus. Tot slot de Mask. Een mooie act, zeker. En we zijn nieuwsgierig wie er in zat. Maar ook hier: was het toeval dat Patty iets breekbaars bij zich had?

Maar: een leuke avond. Vol amusement en show. We hebben genoten!

Evaluatie

Dit was een week met 4 dagen werken, 3 avonden naar school, 2 zieke mannen en 1 herhaling van Ally McBeal (rtl8, as we speak). Thank God, het is weekend.

ps. tot zover mijn zinnige bijdrage. Later meer (en beter hoop ik)

Kinderen maken kwetsbaar

Ik lees het op diverse weblogs. Moeders (of vaders) die aangeven dat het hebben van kinderen natuurlijk hartstikke geweldig, fantastisch en super is, maar die ook schrijven dat ze zo verschrikkelijk kwetsbaar zijn als het om hun kinderen gaat.

En dat klopt. Het hebben van kinderen maakt een mens kwetsbaar. Daar moet je mee om leren gaan (als je dat überhaupt al kan leren trouwens). Kwetsbaarheid varieert wellicht ook nog in 'ergheid'. Alhoewel: jouw angst of verdriet is op dat moment het ergste wat er is. Verstandelijk kun je wellicht beredeneren dat er ergens anders veel ergere dingen gebeuren, maar op dit ene moment voelt dat niet zo. Er is nu iets met jouw kind aan de hand en je wilt dat dat ophoudt en wel NU en dat alles weer goed komt.

Misschien wordt je kind ooit wel (ernstig) ziek, of misschien is jouw kind al heel erg ziek. Maar ook als je kind gewoon een griepje heeft, kun je daar als ouder al best van slag van raken. Misschien zelfs heb je ooit afscheid moeten nemen van een kind … Misschien is je kind langdurig ongelukkig, hoort het er niet bij, of wordt het gepest. En dan zijn er ook nog de vreselijke dingen die anderen kinderen aan kunnen doen.

Je wordt als aanstaande ouder niet gewaarschuwd voor deze kwetsbaarheid. Als je een relatie hebt, dan sta je als twee volwassen mensen tegenover elkaar. Je gaat met elkaar om, houdt van elkaar, maakt ruzie, maakt keuzes en neemt beslissingen. Maar je bent volwassen. Je beredeneert de dingen die gebeuren, je kunt ze ook beredeneren en je bent in principe alleen verantwoordelijk voor je eigen ik. Je wilt alleen (of samen met je partner) iets moois van het leven maken en dient daar zelf voor te zorgen. Maar dan komt er zo'n kleintje aan en dan verandert alles, alles, alles. Niets is meer zoals het was. Jij bent nu ineens verantwoordelijk voor zo'n kleine frummel. Je wilt voor dat leven zorgen, het koesteren, het gelukkig maken en je beseft, dat je dat niet alleen in de hand hebt ...

Ik ben heel erg gelukkig met mijn meiden en echt geen enorme piekeraar. Maar deze dingen houden mij behoorlijk bezig en kosten me regelmatig een aantal uren nachtrust.
Op de een of andere manier rust er ook wel een beetje een taboe op het uitspreken van deze gevoelens heb ik het idee. Klopt dat? Kun je je vinden in hetgeen ik hierboven heb geschreven of herken je er helemaal niets in? En vind je het een probleem die kwetsbaarheid, of hoort het er gewoon helemaal bij als je eenmaal ouder bent?

UGG's

Heb je je wel eens verdiept in de UGG?!
Ze zijn terug van een korte break, twee jaar geleden hebben ze zich in Nederland voorgesteld. Je vond ze lelijk of leuk, niets daartussen. Dit jaar kwamen ze ineens weer om de hoek kijken. Niet alleen de grote merken maakten een namaakUGG, ook de discounts hebben goedkope exemplaren liggen. Ik viel dit jaar voor peperdure REPLAYUGG's en gaf ook voor het eerst zoveel geld uit aan schoenen. Ze lopen ook goed en ik kan er de marathon op lopen. Nu kom ik meteen op mijn punt.

De discountUGG's zijn niet om op te lopen. Tenminste, het is wel de bedoeling maar ze zitten echt vreselijk. Een rechte platte zool die niet meegeeft met het lopen geeft je het gevoel een gipsen been te hebben. Ik heb ze, voor tien euro's wilde ik best wel een paar flinke neppers. Ik doe ze aan wanneer ik de honden uitlaat en zelfs dan krijg ik spijt. Vannacht heeft het weer wat gevroren en ik kon niet op mijn benen blijven staan, spekglad! En dat had meer te maken met de zolen van mijn neppers dan het wegdek. Voeg ik daaraan toe dat ik gisteren en vandaag in de stad meiden zie lopen op die dingen, afgetrapt, schuivend op de zijkant van de schoen, zonde. Wat moet dat slecht zijn voor al die jonge voeten, je ziet dat ze erin wonen en ze letterlijk dag in dag uit dragen. Het zou verboden moeten worden......

En dan ben ik nog iemand die ze leuk kan vinden, wat zou iemand zeggen die ze lelijk vindt?

Valt Moeder in een gat?

Dat moet haast wel. Mijn agenda, een schattige bruinleren organiser met ingewerkte roos, is echt volgekalkt met afspraken en to-do-lists voor de bruiloft. Leuke bezigheden overigens, zoals een overheerlijke taart uitzoeken, ringen ophalen, kleren kopen voor Dochter, kaarten versturen (als je 'm nu nog niet hebt... dan mag je ook niet komen ;-)). Maar als ik dan doorblader tot na de huwelijksreis, dan zijn de pagina's ineens oogverblindend wit. Ik kan me er nog even niets bij voorstellen. Niets te doen hebben. Uiteraard verzin ik tegen die tijd wel weer iets nieuws, maar het vooruitzicht is toch wel erg lekker.
Gewoon de getrouwde vrouw uithangen. Dus. Zijn blousen netjes strijken, het huis op orde hebben, lekker voor 'm koken. Terugdenken aan onze (hopelijk) onvergetelijke dag. Wennen aan een schitterende trouwring. Gluren naar (hopelijk) prachtige foto's. En weer veel tijd hebben voor gewone gezinsdingen, zoals lekker ontspannen naar de kinderboerderij en de speeltuin. Leuke afspraken met vriendinnen; hoe heten ze ook alweer? En eindelijk naar de kapper, voor een functioneel en verzorgd kapsel. En op tijd naar bed, zonder tot achterlijke tijden achter de laptop te zwerven, omdat er nog wat geregeld of uitgezocht moet worden.

We zullen na onze trouwdag vast wel een uitje kunnen toevoegen aan de agenda. Want door het faillissement wat onze trouwdag met zich meebrengt, zullen we ons vast wel elke week bij de voedselbank mogen melden.

De O is in de maand....

Ik ben een eko-freak en een vrek. Je hebt vrouwen in alle vormen en maten zullen we maar zeggen. Maar, het eko-schap en het vrek-zijn gaat niet altijd samen. Eko = duur en vrek = cheap. Tussen de bedrijven door maak ik dus vooral veel zelf. Pastasaus, ingevroren groente in de aanbieding, wasmiddel... verzin het maar, Ingrid staat het het te fröbelen (echt waar!).

Zo ook koekjes voor de kinderen. Biologisch tarwemeel, verantwoorde rietsuiker en boter waarvoor geen mens of dier voor misbruikt is, één maal per week bak ik een plaat vol. Hé je bent freak en vrek of je bent het niet. O ja en vergeet het scharrelei niet!

Zondag heb ik weer een schaal vol gebakken. De kinderen mochten er eentje proeven. Vooruit, twee dan. 'Het hoeft niet op al is het lekker' ...... (ik ben mijn moeder geworden :-)

Het is 23:23 op maandagavond. Het is ook die tijd van de maand. U weet vast wat ik bedoel. Chocolade was niet voor handen.....

Morgen maar weer een plaat bakken.....

Glossy

Wat is het soms heerlijk om de zin en onzin van een glossy te lezen. Vooral de onzin. Gisteravond had ik een moment voor mezelf. Het bad vol laten lopen, drankje en de Beau monde binnen handbereik, ik ben dan zo weer een paar uur verder. De ergste botoxslachtoffers. Je mag het eigenlijk geen slachtoffers noemen, ze doen het zelf, maar werkelijk waar, als je de gestreken gezichten van de Douglas sr. familie ziet, vreselijk! Man en vrouw samen aan de botox. En Pricilla Presley, jeetje mina, die heeft geen uitstraling meer, als ze lacht zie je het niet. Ik vind het jammer, begrijp het niet. Je ziet het ook nog, altijd. Laatst zag ik Silvie v/d Vaart op tv, meteen was duidelijk dat haar gezicht anders bewoog dan normaal. Ik zie het gewoon. Hetzelfde als je uit bed stapt, een uur later denkt dat je wakker bent maar de omgeving ziet dat je net bent opgestaan. Hoe oud is ze, nee, hoe jong is ze.....en dan botox?!

Ik vond het ook grappig de opmerkelijke uitspraken van Jessica Simpson te lezen: "Ik vraag altijd of ze mijn pizza in zes stukken willen snijden, twaalf krijg ik namelijk niet op." Zou ze dat echt gezegd hebben? Dat kan toch bijna niet?

Nou ja, in elk geval heb ik me weer heerlijk vermaakt met de Beau monde. Ik zal jullie meteen verklappen welke bekende nederlander mijn favo 'Ik ben zo lekker gewoon gebleven'persoon is. Ilse de Lange! Wat is die lekker spontaan en zichzelf als ze op tv is. Het is niet eens haar muziek hoor, de ene song vind ik mooi de ander minder, het is echt Ilse zelf die mijn waardering heeft.

Wat is jouw favo Nederlander en waarom?

Oh, nog even voor ik het vergeet, volgens mijn horoscoop ga ik 26 Januari een gevoelige snaar raken, er kunnen veel emoties bij komen kijken, maar daar kan ik mee omgaan?!
Oke....

Vuurwerkverbod?

Al ruim 40.000 mensen tekenden de petitie van GroenLinks op http://www.mindervuurwerk.nl/. En ik weet niet zo goed wat ik er van moet vinden. Persoonlijk hou ik niet zo van vuurwerk. Ik ben een watje en vind het gewoon een beetje eng. Om 00.00 uur blijf ik dus liever binnen. Lang leve de kinderen: een geweldig excuus. Maar goed, met het argument 'gevaarlijk' ben ik het dus eens.

Dat vuurwerk slecht is voor het mileu, daar ben ik het ook mee eens. Argument drie: het is hinderlijk dat al dagen van tevoren vuurwerk wordt afgestoken. Check, ook mee eens. En ook met argument vier: het geeft rommel, ben ik het eens. Nou, als je dit zo leest zou je zeggen: Suus gaat de petitie tekenen voor een vuurwerkverbod. Maar dat doe ik niet. Want ik heb een tegenargument. Slechts eentje, maar wel heel belangrijk: ik vind dat vuurwerk met oud & nieuw erbij hoort. Dat het gewoon moet kunnen. Die ene keer per jaar. Er wordt in dit land momenteel al zo veel gereguleerd, laat ook eens iets over aan de mensen zelf!

Wat vind jij?

Zo'n vrouw....

Ik heb bij 'Tante Toos' iets meer de neiging vóór vrouwen te schrijven, onbewust. Waarschijnlijk gaat Plato hier binnenkort even gluren en zal zich teleurgesteld voelen bij bovenstaande. Hoe kan ik aan de mannelijke lezer voorbij gaan?! Gelukkig heb ik dat tot nu toe niet gedaan. Feit blijft dat vrouwen van Venus komen en mannen van Mars. Dat lijkt me nou juist zo leuk, de verschillen uitdiepen. De mannelijke lezer zal zich vermaken en verkneukelen over de vrouwenfeiten en ondertussen zich nog meer overtuigd voelen van zijn mannelijkheid. Niets mis mee. Anderzijds zou het, terugkomend op Plato, goed uitkomen als hij hier niet zo heel veel hoeft te komen, hij kan blogland al amper bijbenen......Ben gek op die man.

Laatst schreef ik over de aankomende vakantie en sloot de blog af met: "Druk! Nog zoveel te doen voor we weg kunnen! Ik ben per slot van rekening een vrouw." Ton vroeg zich als mannelijke lezer, wellicht sarcastisch, af wat ik daarmee bedoelde. Elke vrouw begrijpt wat ik bedoel. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en bestaan er vrouwen die in een relaxmodus de vakantie voorbereiden en al helemaal niet het complete huis spik en span achterlaten voor vertrek. Ik behoor tot het merendeel en ga compleet perfectionistisch uit m'n plaat. Alles poetsen, schoon, boenen, wassen en bij het sluiten van de deur pluk ik het laatste beukenblaadje van de kokosmat. De camper is dan ook blinkend en stofvrij om in elk geval binnen een paar dagen het tegenovergestelde te zijn. Twee honden, twee mensen, paar vierkante meter, do I need to say more?

Het komt erop neer dat ik mijzelf een spiegel kan voorhouden en mezelf toespreken: "Is het nodig alles schoon achter te laten? Is het nodig de wasmand zo leeg te houden dat één sokje zich daar nog niet mag ophouden? Is het nodig dat er overal briefjes liggen voor de katten/plantenoppas in geval van vergeetachtigheid.

Nee, niet nodig, maar ik ben wel zo'n vrouw.....

Iets

Hoewel ik sinds een paar weken een grijze haar heb, ben ik er nog geen steek wijzer op geworden. Ik ben mijn hele leven al slecht in 'iets' doen als ik een volledig lege dag/week voor de boeg heb. Als ik omkom in het werk dan doe ik 1000 dingen tegelijk. Als ik weinig te doen heb, komt er niets uit mijn handen.

Zo heb ik net twee weken vakantie achter de rug. En jawel, ik heb dus weinig/geen studiedingen gedaan, geen huishoudelijke klussen en al helemaal geen administratie bijgewerkt.

En dus heb ik in de eerste werkweek na de kerstvakantie, op mijn eerste vrije dinsdag........ onze kledingkasten uitgemest.

*Hele grote diepe zucht*

Zwangerschapstesten

Vraag me toch steeds meer af waarom ik toch niet diegene ben die die dingen heeft uitgevonden!

Want wat zal diegene rijk zijn want je doet er nooit maar eentje, ze zijn altijd vaag dus moet je er wel een paar doen, ze zijn prijzig, al wordt dat wel steeds minder lang leve de kruidvat, je hebt ze in alle vormen en maten en manieren, en ja ze zijn ook gewoon heel handig maar ook af en toe teleurstellend, en ja ik doe er altijd wel een paar "stiekum"!

Zegt tante Toos/ Netje mama van 2 dochters van 3,5 en 1,5 en bezig voor nummer 3(of nummer 6 volgens Ogilvie!)

Aftellen

Het aftellen is begonnen. Nog 5 weken en 3 dagen en dan gaan we op wintersport. Heerlijk. Alle voorbereidingen hebben we over de kerstdagen getild, dus die zijn nu in volle gang.

Snowboots maat 19. Check
Snowboots maat 26. Check
Pas ik mijn skibroek nog/weer. Check :)
Snowboard: Check
Vignet: Check

Maar de leukste voorbereiding is misschien wel de skiles die Levi vanaf morgen krijgt. Wow, mijn zijn drie jaar mag hij drie lessen volgen in Snowworld. Helemaal cool. Zijn skipak ligt klaar en zijn skipaspoort zit in mijn tas. Opa en oma zijn ingeseind om te komen aanmoedigen én om foto's te maken. Morgen is het zover: de eerste les.

Oostenrijk, here we come!

Toos Ingrid

Een klein voorstel dingetje. Niet te lang, ben immers tot tante Toos gebombardeerd. Ik bevind me in goed gezelschap, ben nummer vijf geloof ik.

Ik ben al jaren moeder. Een puber van bijna 16 van 1.87, schoenmaat 46,5 (hadden we dat vroeger ook al, halve schoenmaten?) enfin, inclusief puistjes is het een echte lieve lange slungel . En ik heb er een van drie. Hoewel hij zelf zegt dat 'ie vier is. Ik doe vier dagen in de week iets met werken. Ben in bezit van een man en eeuwig koude voeten.

Voor het overige studeer ik. Ik ga braaf twee tot drie avonden in de week naar school. Vanmiddag tijdens het studievoortgangsgesprek (galgje!) met mijn werkgever gehoord dat ik daarna een master mag gaan doen. Ik ben voorlopig, in geval van alles in één keer halen, nog zo'n 5 jaar onderweg.

Rages

Vanavond had ik het laatste nieuwjaarsborreltje en kan eindelijk weer met de routine van 2009 aan de slag. Ik zat heerlijk ontspannen te keuvelen met een aantal mannen en ineens kregen we het over onze jongere jaren. De leeftijd van de heren ligt tussen de 25 en 45 jaar, dus genoeg verschillen om een oneindig gesprek te voeren.

Kun jij nog een aantal rages bedenken toen je op de lagere- of middelbare school zat? Ik moest hard nadenken maar langzaam kwamen er een paar bovendrijven. Een groen touwtje van een meter met aan het einde een oranje balletje. Dit deed je om je enkel en zwieperde dat in de rondte terwijl je over het touwtje sprong. (Hoe leg je dat uit als iemand nu geen "oh ja!" roept) Een tijdje ging de kubus mee naar school, zelfs in het klein als sleutelhanger.

Een elastiek om je enkels en dan springen, draaien etc. Compleet in de knup maar in één sprong was je weer uit de knoop. (Ook zo één!)

Een touwtje waarmee je allemaal figuren maakte met je vingers. De parachute was vaak de eerste die je onder de knie had.

Oh, en de buttontijd. De hele jas onder de minibuttons. Van smiley's met 'cool', tot Doe maar en de Dolly dots.

Geweldig allemaal, natuurlijk heb je de terugkeerders zoals, knikkeren, touwtje springen, rollerskaten en hinkelen. Het leukste is en blijft het opnoemen van de 'vergeten' rages. Help even mee.....

Moeder "against time"

Sinds ik, Moeder, moeder ben, heb ik een permanent gevecht met de tijd. Want ik wil nog zoveel en de dagen vliegen om. Dacht ik tien maanden geleden nog dat we nog een heel jaar hadden om de bruiloft te regelen, zijn daarvan nu nog maar twee maanden over... en voor m'n gevoel 'moet' er nog zoveel. Daarbuiten heb ik nog alledaagse behoeften als ongeremd shoppen, uren badderen, alle series van Desperate Housewifes* kijken, opruimen en bloggen - nu zelfs op twee blogs... what's happenin'? - waar ik dus totaal niet aan toekom. Tussendoor wil ik ook nog graag in alle rust vacatures besnuffelen en waar nodig zelfverzekerd antwoorden dat ze kunnen stoppen met zoeken, want ik ben "Tha woman they need!". En als klap op de vuurpijl (toepasselijk in deze tijd van het jaar) kom ik uit moeheid niet eens toe aan het verwijderen van make-up en verzorgen van de huid die op mijn (mijns inziens) jeugdige leeftijd zelfs al de 'eerste tekenen van het ouder worden' showt met ongekende cruelty. Gelukkig is de kans zeer groot dat ik Mrs. Vader wordt in maart, want na die tijd wil vast niemand nog gezien worden naast mijn verlopen kop. Susanne schreef het ook al: ik vind mij nog een hippe chick, maar anderen vinden mij een mevrouw. WTF?

Als u me nu even wilt excuseren: ik moet nog even uitvinden hoe BloggerPuntCom werkt, want als WebStreepjeLogPuntEnEl-ler is dit weer een heel nieuwe omgeving. Alsof ik daar tijd voor heb...

* Ik ben de laatste vrouw op aarde die geen Desperate Housewifes keek en nu als een gek via UPC On Demand de eerste drie series doorworstelt. Jammer dat volgende week serie vijf start. Dus wat er in vier gebeurt blijft een mysterie...

Heel veel tantes?

En zo ben je ineens een Tante Toos. Tante Toos IV. Of het is de V? Of misschien wel de ... Heel veel tantes in ieder geval. Gezellige tantes dat is zeker. Tantes die heel veel logjes hier gaan schrijven. Omdat dat gezellig en leuk is. En het jullie lezers van de straat houdt.

Maar waarom dan vraag je je af? Waarom meedoen met zoiets als Tante Toos. Nou die vraag heb ik mijzelf ook gesteld toen Susanne met dit idee kwam. Waarom zou ik gaan bloggen met nog een aantal ander meiden? Zal ik je eens wat vertellen? Ik heb het antwoord nog steeds niet gevonden. Wellicht is het antwoord heel simpel en moet ik gewoon zeggen "omdat ik dit leuk vind." Of moet ik zeggen dat ik dit doe omdat ik computerverslaafd ben?

Laten we het antwoord maar gewoon in het midden houden. Dat is lekker makkelijk.

Vanaf heden zal deze Tante Toos dus ook hier de nodige logjes deponeren. Lang, kort, wellicht saai en interessant. We zullen zien wat deze Toos gaat brengen.

En waag het niet om mij ooit Toos te noemen; Loezju is de naam, aangenaam.

Boze en fijne geheimen

Hoe bescherm je een klein meisje tegen de grote boze buitenwereld?

Dat is een kwestie waar ik me regelmatig mee bezighoud. Natuurlijk wil je dat jouw kinderen opgroeien in een mooie en blije wereld en dat lukt op zich heel goed. Oudste is een gelukkig kind en zij danst door het leven. Vriendje en ik willen dat natuurlijk zo houden. Ik realiseer me ook dat het welhaast ondoenlijk is om je kinderen overal tegen te beschermen. En in feite moet een ouder dat ook niet willen. Oudste zal zich nog regelmatig stoten (zoals we dat hier noemen), maar dat zullen stootjes zijn die ze zelf 'veroorzaakt'.

Er kunnen ook stoten zijn die door anderen veroorzaakt worden. Dat is mijn worst nightmare. Op welke leeftijd ga je je kinderen voorbereiden op stoute (grote?) mensen. Natuurlijk wil je ze zo lang mogelijk onbevangen laten, maar aan de andere kant dien je ervoor te zorgen dat kinderen weten wat wel en wat geen acceptabel gedrag is van anderen.

Ik heb oudste het principe van boze en fijne geheimen verteld. Fijne geheimen, dat zijn gewoon fijne geheimen, geheimen waar oudste zich blij bij voelt, geheimen die mama eigenlijk heel graag wil weten hoor, maar die oudste echt niet aan mama hoeft te vertellen. Geheimpjes dus die voor oudste alleen zijn.

Boze geheimen daarentegen, dat zijn geheimen waar oudste heel erg bang van wordt of geheimen waarbij zij zich niet fijn en veilig voelt. Boze geheimen zijn geheimen waarvan een ander tegen oudste gezegd heeft dat ze het niet door mag vertellen want anders dan gebeurt er ... (vul zelf maar een tot de verbeelding sprekend akelig iets in).

Boze geheimen, die moet oudste gewoon meteen tegen papa of mama vertellen. Ook als dat eigenlijk niet mag van die andere meneer of mevrouw. Boze geheimen, die zijn er om te delen met papa en mama.

Dat je niet mee mag gaan met vreemde mensen is oudste ook al lang bekend. Ook niet als die lieve mevrouw zegt dat ze babypoesjes thuis heeft die ze mag komen aaien. En snoepjes aannemen van vreemden, ook daarvan is duidelijk dat dat niet mag.

We besteden er niet te veel aandacht aan hier in huis, want we willen proberen oudste zo lang mogelijk onbevangen te laten zijn. Maar af en toe zetten we de puntjes nog een keer op de i.

Ik zou willen dat het niet nodig was, ik hoop echter dat ik voldoende doe om oudste voor te bereiden op de grote boze wereld.

En jij? Hoe zou jij dit aanpakken of hoe heb je zoiets aangepakt??? Je mening is zeer welkom.

Zo, dit is mijn (Toaske dus) eerste bijdrage aan 'Verhalen van Tante Toos'. Ik heb hiervoor wel een oud logje gebruikt. Ik wilde al langer wat oude logjes op herhaling laten komen. Wellicht dat Tante Toos daar een mooie manier voor is.

Daar gaan we!

Vandaag werd ik voor het eerst tante. Mijn lieve zusje is naast deze vorm de enige die me dat labeltje kan geven maar daar hebben we nog wat jaarwisselingen voor nodig. Nee, vandaag werd ik dus een van de tante Toos'en. Heerlijk, het geeft me het gevoel van lekker beppen over alles wat me bezig houdt. Dat past bij een tante Toos. En nieuwsgierig zijn, dat hoort ook bij haar, alles willen weten, alles horen en alles interessant vinden. Wat een logproductie kunnen deze tante´s veroorzaken, alles ligt open. Het is ook meteen het eerste en laatste logje waarin ik mezelf tante noem, voor jullie ben ik vanaf nu Kaatje. Kaatje is niet anoniem, heet in het echte leven bijna net zo en is absoluut niet bang haar ziel en zaligheid aan jullie toe te vertrouwen.

Dus vanaf nu hebben jij en ik er een huiskamer bij waar je lekker mee kan lezen met de vrouwen van vandaag en morgen. Ik hoop net als Suus dat het een leuke log wordt. Let´s go!

Blinde vlek

Blijkbaar krijg je met het ouder worden meer cadeau dan kraaiepootjes en slappe huid. Je ontwikkelt namelijk ook een blinde vlek voor je eigen leeftijd. Vroeger, toen ik nog op de middelbare school zat, vond ik iedereen boven de dertig stokoud. Afgrijzen vervulde me als ik tijdens het stappen oude dertigers op de dansvloer zag. 'Kijk nou, oma wil ook nog even uit'.

Nu ik zelf over de dertig ben (ik bereikte die leeftijd in 2005) vind ik mijzelf behoorlijk jong. Tuurlijk, af en toe realiseer ik me wel dat ik wat ouder word. Dat zie ik namelijk aan de eerder genoemde kraaiepootjes en dat merk ik aan de tijd die ik nodig heb om te herstellen van te weinig slaap. Maar, stokoud ben ik (natuurlijk) niet. Inschattingsfoutje gemaakt.

Maar, ik mag mij dan wel erg jong voelen, tieners en begin twintigers vinden mij niet jong. Dat merk ik. Bijvoorbeeld omdat er consequent 'u' en 'mevrouw' tegen me gezegd wordt in winkels en op straat. En, vanavond had ik op de sportschool een leuk gesprekje met een jongen die daar werkt. Ik zag natuurlijk wel dat hij een stuk jonger was dan ik (ik schat 'm op een jaar of twintig) maar dacht dat hij dat verschil niet zo zou zien. Ik bedoel... voor een getrouwde moeder van in de dertig zie ik er nog best goed uit hoor! Hij liep weg en zijn collega vroeg waar hij was geweest. Zijn reactie: 'ik stond te praten met die mevrouw. Nee, niet die. Die oudere'.

Ik heb mijn rollator gepakt en heb me uit de voeten gemaakt.

Tante Toos van start

Dit is het begin van 'verhalen van Tante Toos'. Een blog waar een aantal blogsters hun leukste verhalen op kunnen plaatsen. Ik (Susanne) liep al een tijdje met dit idee rond. Ik log al ruim drie jaar en volg ook veel blogs. Veel interessante, ontroerende, grappige en vooral herkenbare verhalen verschijnen dagelijks op de blogs die ik lees. Alles bij elkaar zou dit een prachtige verzameling van vrouwenverhalen zijn. Vandaar dat ik op mijn eigen web-log een oproepje plaatsen, waar al heel wat postieve reacties op kwamen. Hen nodig ik uit om als medeblogger een berichtje achter te laten op 'verhalen van Tante Toos'. Geen verplichtingen. Geen vaste onderwerpen. Ik ben erg benieuwd hoe dit gaat lopen!

Meedoen? Laat een berichtje achter.