'Hoe was de film?', vroeg ik, in een poging zo neutraal mogelijk te blijven.
'O leuk', zei de oudste zoon, nog neutraler dan ik.
'Het was dus wel gezellig', zei ik.
'Ja hoor', zei de zoon.
'Maar, je bent wel vroeg thuis', zei ik, kijkend op de klok, 21:45. En hij mócht om 23:00 thuiskomen. Als het later werd moest ie bellen. In theorie had ie dus de hele nacht weg kunnen blijven. (In theorie hé?)
'Ja', zei de zoon, geconcentreerd turend op zijn mobiele telefoon.
'Vond zij het ook leuk?', vroeg ik, tegen beter weten in. Zo'n vraag is doorgaans het einde van het gesprek. Te gedetailleerd.
'O ja hoor', zei de zoon.
'Ga je volgende week weer?', vroeg ik, heel voorzichtig. Hij was na de vorige vraag blijven zitten. Maar je weet het maar nooit.
'O misschien wel, maarre ik ga naar boven, welterusten', zei de zoon.
Vijftien jaar en bijna zeven maanden. Op zijn eerste echte officiële date. Wordt vervolgd! Of niet, maar daar komt dan ook een vervolg van.